W 2021 r. obchodzimy 82. rocznicę nieoczekiwanego aktu agresji jakim była napaść ZSRR na Polskę.
Wraz z początkiem września 1939 r., w Polsce rozpoczęła się wojna obronna przeciwko niemieckiemu najeźdźcy. Mimo stawienia zaciętego oporu, armia polska ponosiła kolejne porażki i została zepchnięta do defensywy. Kolejny brutalny cios nadszedł 17 IX 1939 r. Pod pretekstem obrony zagrożonych interesów obywateli pochodzenia białoruskiego i ukraińskiego, na wschodnie tereny Rzeczypospolitej Polskiej wkroczyła Armia Czerwona. Agresja Związku Radzieckiego była realizacją tajnej umowy, którą podpisali ministrowie spraw zagranicznych ZSRR i Niemiec 23 VIII 1939 r, czyli tak zwanego paktu Ribbentrop-Mołotow. Zawierał on między innymi postanowienia dotyczące podziału stref wpływów obydwu państw po napaści niemieckiej na Polskę. Agresja Związku Radzieckiego spowodowała załamanie się polskiej obrony i ucieczkę władz do Rumunii.
Jednym z epizodów niewypowiedzianej wojny z ZSRR było zajęcie przez Armię Czerwoną 20 IX 1939 r. Pińska. W okresie międzywojennym było to polskie miasto położone w województwie poleskim, posiadające port nad rzeką Piną. Tego dnia, w wyniku działań armii sowieckiej, miasto opuścili marynarze Flotylli Pińskiej – polskiej flotylli rzecznej powstałej 19 IV 1919 r., wchodzącej w skład Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej.
Materiały dotyczące Pińska oraz jego Flotylli, znajdują się w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie. Archiwalia te zostały przekazane do Archiwum w ramach daru i są zbiorem należącym do rodziny Flak. Wśród akt są między innymi materiały dotyczące Arseniusza Flaka, który w latach 1937-1938 służył we Flotylli Pińskiej, a po II wojnie światowej był pracownikiem Polskiej Żeglugi Morskiej. Z czasów służby Arseniusza Flaka we Flotylli zachowały się zdjęcia, które przedstawiają Pińsk w latach 1937-1938 – jego główne ulice, port i rzekę, życie marynarzy Pińskiej Flotylli Rzecznej, a także różne wydarzenia z życia codziennego miasta.
Zapraszamy do naszej galerii przedstawiającej Pińsk i Flotyllę Pińską. Jednocześnie składamy serdeczne podziękowania Pani Gabrieli Beacie Wilanowskiej za przekazanie nam tak cennych materiałów rodzinnych.
