2 lutego 1386 r., niecałe pół roku po zawarciu słynnej unii w Krewie między Polską a Litwą, odbył się w Lublinie zjazd szlachty polskiej i panów litewskich. W obecności księcia Jagiełły potwierdzono jego wybór na króla Polski i małżeństwo z królową Jadwigą. Do czasu koronacji Jagielle został przydany tytuł „dominus et tutor Regni Poloniae” – „pan i opiekun Królestwa Polskiego”. Zjazd lubelski był ważnym układem politycznym w stosunkach polsko-litewskich, który doprowadził do osadzenia na tronie polskim Władysława Jagiełły i zapoczątkowania rządów w Polsce dynastii jagiellońskiej. Należał do tych wydarzeń, które wytyczały drogę do zawarcia w 1569 r. w Lublinie między Polską i Litwą unii realnej i powstania Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
W Archiwum Państwowym w Lublinie nie ma żadnego świadectwa zjazdu lubelskiego. Jest natomiast przechowywany dokument wystawiony 15 kwietnia 1383 r. w Wilnie przez Jagiełłę, wielkiego księcia litewskiego i jego brata Skirgiełłę, na mocy którego mieszczanie lubelscy otrzymują prawo wolnego wstępu na Litwę w celach handlowych. Jednocześnie zapewnia się im tam opiekę i bezpieczeństwo. Przywilej ten jest przykładem kształtowania się dobrych kontaktów i związków polsko-litewskich jeszcze przed unią w Krewie, które kilka lat później miały doprowadzić Jagiełłę do tronu polskiego i małżeństwa z Jadwigą.
Zobacz dokument w Lubelskim Archiwum Cyfrowym
