Archiwum Państwowe w Lublinie zaprasza na publiczną prezentację oryginalnego aktu lokacyjnego miasta Lublina. Przechowywany na co dzień w Archiwum Państwowym w Lublinie akt lokacyjny Lublina wystawiony przez Władysława Łokietka 15 sierpnia 1317 r. , to jeden z najstarszych i najcenniejszych dokumentów z zasobu archiwum. Dokument prezentowany będzie w Muzeum Lubelskim na Zamku przy ul. Zamkowej 9 w dniu 15 sierpnia w godzinach od 15.00-19.00. Prezentacja aktu lokacyjnego jest jednym z wydarzeń składających się na obchody 700. Urodzin Miasta Lublina organizowanych w ramach Wielkiego Jubileuszu Lublina.
Dokument lokacyjny Lublina jest typowym dokumentem średniowiecznym spisanym na karcie pergaminu tzw. północnego, czyli wyprawionego po obu stronach. Pismo dokumentu to staranna, czternastowieczna minuskuła gotycka, zawierająca częste skrócenia wyrazów, charakterystyczne dla czasów średniowiecza. Tekst dokumentu rozpoczyna natomiast zdobiony inicjał, czyli jego pierwsza litera. Przywilej lokacyjny został spisany według zasad obowiązujących w okresie średniowiecza. Formularz dokumentu zawiera między innymi inwokację, imię i tytulaturę księcia Władysława, fragment dotyczący zmian wprowadzanych w mieście, imię i tytulaturę odbiorcy dokumentu, czyli Macieja z Opatowca oraz zapowiedź przywieszenia pieczęci i datę wystawienia.
Na mocy aktu lokacyjnego, Lublin lokowany został na prawie magdeburskim, stawał się gminą samorządową, na której czele stał dziedziczny wójt, którym w 1317 r. został Maciej z Opatowca. Dokument wymienia też liczne przywileje i nadania, które uzyskali zarówno wójtowie, jak i cała gmina miejska. Lokacja wprowadziła nowe założenia urbanistyczne i architektoniczne. Wytyczono wówczas istniejący do dziś plan zabudowy Lublina, z rynkiem i odchodzącymi od niego ulicami. Przez przyjęcie prawa magdeburskiego miasto wchodziło w środkowoeuropejski system prawa miejskiego, które zapewniało miastu w dużym stopniu status autonomiczny.
