707 lat temu, książę Władysław Łokietek polecił Maciejowi z Opatowca lokację miasta Lublina na prawie magdeburskim. Był to niewątpliwie akt bardzo ważny dla samego miasta, gdyż dzięki niemu Lublin dołączał do europejskiej wspólnoty miast lokowanych na prawie niemieckim. Miał on fundamentalne znaczenie dla jego rozwoju i wzrostu znaczenia wśród miast europejskich. To właśnie Lublin leżał na przecięciu się szlaków handlowych ze wschodu na wschód i z północy na południe. Kupcy, którzy nimi podróżowali, zatrzymywali się w Lublinie, co wpływało na jego handlowe znaczenie oraz kondycję finansową samego ośrodka miejskiego. Akt lokacji, nie tylko zwiększał znaczenie Lublina, ale także regulował sytuację mieszkańców oraz jego władz. Maciej z Opatowca został pierwszym wójtem dziedzicznym oraz otrzymał uposażenie, które zwolniono od opłat na rzecz króla. Wójtowi dziedzicznemu pozostawiono również prawo swobodnego rozporządzania wójtostwem, czyli możliwość jego sprzedaży, zamiany, darowizny oraz cesji. Mieszczanom akt nadawał 100 łanów ziemi wyliczonych według miary magdeburskiej. Zostali oni również wyłączeni spod wszelkiej jurysdykcji, z wyjątkiem miejskiej, zostawiając im jednocześnie prawo apelacji do króla. Oprócz tego zwolniono ich z cel w posiadłościach królewskich oraz na 20 lat od wszelkich danin, opłat i innych ciężarów. Akt lokacyjny miasta przechowywany jest obecnie w Archiwum Państwowym w Lublinie. Jest to zarazem najstarszy i najcenniejszy dokument w jego zbiorach. Z jego treścią, transkrypcją, tłumaczeniem oraz opracowaniem, mogą się Państwo zapoznać na portalu Lubelskie Archiwum Cyfrowe: http://lac.lublin.pl/dokumenty/xiv-wiek/1317-15-sierpnia-pod-krakowem/
Poniżej prezentujemy również w formacie .PDF niewielką wystawę, poświęconą Aktowi lokacyjnemu miasta Lublina.
